Województwo łęczyckie (XVI-XVIII w.) [MAPY]

Województwo łęczyckie położone było w centralnej części Królestwa Polskiego (Korony), wcinając się „klinem” między historyczne Mazowsze a ziemię sieradzką.
Województwo łęczyckie (XVI-XVIII w.) [MAPY]

Spis treści


Ukształtowanie powierzchni terenu >>>

Podział administracyjny >>>

Administracja kościelna (w opracowaniu) >>>

Gęstość sieci osadniczej (w opracowaniu) >>>

Puszcze i lasy (w opracowaniu) >>>

Sieć drogowa (w opracowaniu) >>>


Województwo łęczyckie w poł. XVI w. - ukształtowanie powierzchni terenu [MAPA]


Województwo łęczyckie położone było w środkowej części Korony w strefie wododziału, między dorzeczami Wisły i Odry. Obszar województwa łęczyckiego pod względem fizycznogeograficznym położony był na przecięciu granic pięciu makroregionów. Północne skrawki terytorium znajdowały się w obrębie Pojezierza Wielkopolskiego (Pojezierze Kujawskie). Północna i północno-zachodnia część województwa znajdowała się w granicach Niziny Południowowielkopolskiej (Wysoczyzna Kłodawska, Kotlina Kolska, Wysoczyzna Łaska). Część środkowo-wschodnia wchodziła w granice Niziny Środkowomazowieckiej (Równina Łowicko-Błońska, Równina Kutnowska). Południowe części terytorium w zdecydowanej większości położone były w obrębie Wzniesień Południowomazowieckich (Wzniesienia Łódzkie, Równina Piotrkowska, Dolina Białobrzeska) i w niewielkim fragmencie Wyżyny Przedborskiej (Wzgórza Opoczyńskie).

Obszar województwa wznosił się średnio na wysokość 150 m n.p.m. Najniżej położonym miejscem było koryto Bzury na granicy z województwem rawskim, we wschodniej części regionu (84 m n.p.m.). Najwyżej położonym obszarem były wzgórza między Zgierzem, Łodzią i Brzezinami z kulminacją osiągającą wysokość 284 m n.p.m.

 mapa hipsometryczna, mapa wysokości bezwzględnych, najwyższy punkt, najniższy punkt, rzeźba terenu, ukształtowanie powierzchni terenu, XVI w., XVII w., XVIII w., województwo łęczyckie, powiat łęczycki, powiat brzeziński, Bełdowo,  Będków,  Bierzwienna Karczemna,  Błonie,  Borzysławice,  Bratoszewice,  Brzeziny,  Chełmo,  Chociszewo,  Chodowo,  Chodowo Większe,  Chorzęcin,  Dalikowo,  Dąbie,  Dąbrowice,  Dobra,  Domaniewo,  Dzierzbice,  Gieczno,  Goraj,  Góra,  Grabowo,  Grochowo,  Grzegorzewo,  Inowłodz,  Kałowo,  Kazimierz,  Kłodawa,  Kościół,  Kozieł,  Krośniewice,  Leźnica Mała,  Leźnica Wielka,  Lubocheń Wielki,  Łaznowo,  Łąkoszyn,  Łęczyca,  Łodzia,  Małcz,  Mazowo,  Mąkolice,  Mileski,  Miłonice,  Modlna,  Niesułków,  Nowe,  Parzynczów,  Piątek,  Pieczewo,  Poddąbice,  Rdułtów,  Rzeczyca,  Siedlec,  Skoszewy,  Słaboszewo,  Sobótka,  Solca Wielka,  Stryków,  Strzegocino,  Szczawin,  Topola,  Tur,  Ujazd,  Unienie,  Witunia,  Zgierz, Orłów, Sobota, Oporów, Żychlin, Kaszewo Kościelne, Bedlno, Plecka Dąbrowa, Bąkowo, Zduny, Oszkowice, Waliszewo, Śleszyno-Sołek, Łęki, Ciechosławice

 


MAPY POWSTAŁY NA PODSTAWIE:

Atlas Fontium, www.atlasfontium.pl

Kajzer L., 1980, Studia nad świeckim budownictwem obronnym województwa łęczyckiego w XIII-XVII wieku

Rosin R., 1980, Łódź. Dzieje Miasta, t.1

Rutkowski H. (red.), 1998, Województwo sieradzkie i łęczyckie w drugiej połowie XVI w., IH PAN

Tomczak A., 1964, Zarys rozwoju przestrzennego Łęczycy od XIII do XIX w.

Wiesiołowski J., 1980, Sieć miejska w Wielkopolsce w XIII-XVI wieku. Przestrzeń i społeczeństwo

Zajączkowski S., 1976, O przejściach przez Błota Łęczyckie w średniowieczu

Mapa Topograficzna Polski 1:100 000, WIG

Geoportal: www.mapy.geoportal.gov.pl

Zobacz najnowsze mapy