Ziemia lwowska (woj. ruskie) (XVI-XVIII w.) [MAPY]

Spis treści

Ukształtowanie powierzchni terenu >>>

Podział administracyjny >>>

Gęstość sieci osadniczej >>>

Ziemia lwowska (woj. ruskie, XVI-XVIII w.) - ukształtowanie powierzchni terenu [MAPA]

Ziemia lwowska z uwagi na swoje rozczłonkowanie charakteryzuje się znacznym zróżnicowaniem ukształtowania powierzchni terenu. Część południowa, w granicach powiatu źydaczowskiego cechuje się najbardziej urozmaiconą rzeźbą terenu, odmienną od wyżynnego charakteru powiatu lwowskiego. Znaczną część obszaru zajmują Karpaty Wschodnie z Gorganami i najwyższym szczytem o nazwie Grofa o wysokości 1748 m n.p.m., położonym w Paśmie Grofeńskim. Powierzchnia terenu obniża się z południa w kierunku północnym ku dolinie Dniestru. Średnia wysokość ziemi lwowskiej dochodzi do ok. 380 m n.p.m.

Obszar położony na północ od rzeki Dniestr wznosi się od ok. 250 do ponad 400 m n. p.n. w obrębie progu morfologicznego (ciągnącego się z północnego zachodu od Roztocza), odgradzającego tereny wyżynne od obniżenia Kotliny Górnego Bugu. W północnej części kotliny w dolinie Bugu (na północ od Kamionki Strumiłowskiej), na wysokości ok. 200 m n.p.m., znajduje się najniższej położony punkt regionu. 

Ziemia lwowska (woj. ruskie, XVI-XVIII w.) - podział administracyjny [MAPA]

Ziemia lwowska to region historyczny o powierzchni 13 237 km kw., tworzący wraz z ziemia sanocką, przemyską i halicką województwo ruskie (ziemia chełmska z uwagi na swoje położenie, potraktowana została jako osobna jednostka administracyjna chociaż formalnie wliczana jest to woj. ruskiego). Kraina ta cechowała się znacznym rozczłonkowaniem i wydłużeniem granic. Region pod względem administracyjnym składał się z większego pod względem powierzchni powiat lwowskiego (9 602 km kw.) stanowiącego 72,5% powierzchni całej ziemi lwowskiej oraz charakterystycznie wydłużonego powiatu żydaczowskiego o powierzchni 3 635 km kw. (27,5%).

Ziemia lwowska (woj. ruskie, XVI-XVIII w.) - gęstość sieci osadniczej [MAPA]

Ziemia lwowska cechowała się dużym zróżnicowaniem gęstości sieci osadniczej, wynikającym w największym stopniu z warunków naturalnych sprzyjających bądź nie rozwojowi osadnictwa. Najsłabiej sieć osadnicza rozwinięta była w południowej części regionu, w granicach powiatu źydaczowskiego, gdzie brak lub bardzo niewielkie zasiedlenie wiązały się z pasem Karpat. Największe zagęszczenie osadnictwa w XVI-XVIII w. odnotowuje się w zachodniej i środkowej części regionu, szczególnie w okolicach miast Lwowa, Kulikowa, Komarna i Sokołówki.

MAPY POWSTAŁY NA PODSTAWIE:

Arłamowscy E.K., 1974, Lustracja województwa ruskiego 1661-1665, część II, ziemia lwowska, IH PAN, Wrocław, Warszawa

Jabłonowski A., 1899, Atlas historyczny Rzeczypospolitej Polskiej. Ziemie ruskie Rzeczypospolitej, Akademia Umiejętności, Kraków

Hrabyk P., 1921, Ziemia przemyska i lwowska. Szkic historyczno-geograficzny z mapą, TPN, Przemyśl

Budzyński Z., 2006, Kresy południowo-wschodnie w drugiej połowie XVIII wieku, tom 2, Atlas geograficzno-historyczny, Przemyśl-Rzeszów

Mapa Topograficzna Polski 1:100 000, WIG

Karta Dawnej Polski, Charzanowski W., 1:300 000

Europa w XVIII w. - www.mapire.eu