Ziemia sanocka (woj. ruskie) (XVI-XVIII w.) [MAPY]

Ziemia sanocka stanowiła zachodnie rubieże województwa ruskiego, granicząc od zachodu z Małopolską i woj. krakowskim. Kraina ta stanowiła samodzielną jednostkę administracyjną o znacznym zagęszczeniu osadnictwa.
Ziemia sanocka (woj. ruskie) (XVI-XVIII w.) [MAPY]

Spis treści


Ukształtowanie powierzchni terenu >>>

Podział administracyjny >>>

Gęstość sieci osadniczej >>>


mapa hipsometryczna, mapa wysokości bezwzględnych, najwyższy punkt, najniższy punkt, XVI w., XVII w., XVIII w., województwo ruskie, ziemia sanocka, ziemia przemyska, powiat przemyski, powiat samborski, powiat drohobycki, powiat stryjski, ziemia lwowska, powiat lwowski, powiat żydaczowski, ziemia halicka, powiat halicki, powiat kołomyjski, Józefów, Krzeszów, Tarnogród, Leżajsk, Sokołów, Żołynia, Grodzisko, Sieniawa, Łańcut, Przeworsk, Rzeszów, Jarosław, Tyczyn, Kańczuga, Radymno, Krakowiec, Pruchnik, Krzywce, Przemyśl, Mościska, Bircza, Niżankowice, Rybotycze, Nowe Miasto, Dobromil, Chyrów, Felsztyn, Sambor, Starasól, Ustrzyki, Stare Miasto, Drohobycz, Stryj, Turka, Skole, Błażowa, Jawornik Polski, Dynów, Dubiecko, Babice, Krosno, Brzozów, Dukla, Rymanów, Jaćmierz, Zarszyn, Mrzygłód, Sanok, Tyrawa Wołoska, Nowotaniec, Bukowisko, Lisko, Lesko, Baligród, Jaśliska, Lutowiska, Barysz, Baworów, Bohorodczany, Bołszowce, Bucniów, Buczacz, Budzanów, Bukaczowce, Bursztyn, Chocimierz, Chorostków, Czernelica, Czortków, Delatyn, Grzymałów, Gwoździec, Halicz, Horodenka, Horożanka, Jabłonów, Janów, Jezupol, Kałusz, Kamionka Wielka, Knihynicze, Kołomyja, Kopyczyńce, Kosów, Kozłów, Kułaczkowce, Kuty, Łysiec, Mariampol, Michalcze, Mikulińce, Monastsrzyska, Nadwórna, Niżniów, Obertyn, Ottynia, Peczeniżyn, Podgrodzie, Podhajce, Potok Złoty, Rohatyn, Skałąt, Sołotwina, Stanisławów, Strusów, Suchostaw, Śniatyń, Tarnopol, Tłumacz, Touste, Trembowla, Tyśmienica, Uście Zielone, Wiśniowczyk, Wojniłów, Zabłotów, Zarwanica, Zawałów, Złotniki, Białobożnica, Konkolniki, Martynów Nowy, Biały Kamień, Bolechów, Bóbrka, Brody, Brzeżany, Brzozdowce, Buszcze, Chodorów, Dolina, Dunajów, Firlejów, Gliniany, Gołogóry, Grudek, Janów, Jaryczów Nowy, Jaworów, Jezierna, Kamionka Strumiłowa, Knihynicze, Komarno, Koniuchy, Kozowa, Kukizów, Kulików, Markpol, Mikołajów, Narajów, Nawaria, Olesko, Podkamień, Pomorzany, Przemyślany, Rozdół, Rożniatów, Ruda, Sasów, Sokołów, Sokołówka, Stratyn, Strzeliska Nowe, Szczerzec, Świrz, Wybranówka, Założce, Zarudzie, Zborów, Złoczów, Żółkiew, Żudaczów, Żurawno, Kutkorz, Podwysokie, Rakowiec, Sokołówka, Tadanie, Żurów, Chełm, Gorzków, Izbica, Krasnobród, Krasnystaw, Luboml, Opalin, Pawłów, Ratno, Rejowiec, Sawin, Skierbieszów, Szczebrzeszczyn, Tarnogóra, Turobin, Uchanie, Wojsławice, Zamość, Żółkiewka


Ziemia sanocka (woj. ruskie, XVI-XVIII w.) - ukształtowanie powierzchni terenu [MAPA]


Ziemia sanocka w większości cechuje się krajobrazem górskim, typowym dla gór średnich i niskich, przechodzących w kierunku północnym w niżej położone tereny o cechach pogórza. Średnia wysokości regiony wynosi 505 m n.p.m. Poszczególne pasma górskie wchodzące w większości w skład Bieszczad Zachodnich, układają się z reguły równolegle do siebie i rozdzielone są dolinami rzecznymi, dokonującymi stosunkowo często przełomów w poprzek linearnego układu rzeźby terenu.

Najwyższym wzniesieniem ziemi sanockiej jest Tarnica (1346 m n.p.m.) położona w najwyższej, południowej części regionu. Na uwagę zasługują także sąsiednie szczyty tylko o nieco niższej wysokości, tj. Halicz (1333 m n.p.m.), Wielka Rawka (1307 m n.p.m.) i Smerek (1222 m n.p.m.). Powierzchnia terenu obniża się na północ i północny-zachód, w przybliżeniu zgodnie z biegiem Sanu. W dolinie tej rzeki, a granicy ziemi sanockiej i przemyskiej znajduje się najniżej położony punkt regionu (ok. 210 m n.p.m.).

 

mapa hipsometryczna, mapa wysokości bezwzględnych, najwyższy punkt, najniższy punkt, ziemia sanocka, XVI w., XVII w., XVIII w., województwo ruskie, Błażowa, Jawornik Polski, Dynów, Dubiecko, Babice, Krosno, Brzozów, Dukla, Rymanów, Jaćmierz, Zarszyn, Mrzygłód, Sanok, Tyrawa Wołoska, Nowotaniec, Bukowisko, Lisko, Lesko, Baligród, Jaśliska, Lutowiska


Ziemia sanocka (woj. ruskie, XVI-XVIII w.) - podział administracyjny [MAPA]


Ziemia sanocka od XIV w. stanowiła najmniejszą jednostkę administracyjną województwa ruskiego. Na przestrzeni dwóch wieków granice ziemi sanockiej na styku z ziemią przemyską ulegały przesunięciom. Do początku XVII wieku jej obszar został okrojony o ziemie w rejonie Tyczyna oraz mniejsze włości wzdłuż wschodniej granicy regionu. Powierzchnia ziemi sanockiej wg stanu granic na początek XVII wieku (1600 r.) wynosiła 4 625 km kw. i była znaczoąco mniejsza niż ziemi przemyskiej, lwowskiej czy też halickiej

mapa administracyjna, podział administracyjny, ziemia sanocka, XVI w., XVII w., XVIII w., województwo ruskie, Błażowa, Jawornik Polski, Dynów, Dubiecko, Babice 


Ziemia sanocka (woj. ruskie, XVI-XVIII w.) - podział administracyjny [MAPA]


Sieć osadnicza w obrębie ziemi sanockiej rozwijała się najintensywniej w okresie od XIV do XVII wieku, kiedy to powstała większość miejscowości. Największe zagęszczenie sieci osadniczej odnotować należy wzdłuż biegu Sanu, szczególnie w rejonie miast Lisko-Sanok-Nowotaniec-BukowiskoRymanów-Krosno, Jaćmierz, Baligród i Mrzygłód-Dynów-Dubiecko. W przypadku wymienionych ziem gęstość sieci osadniczej przekracza 15 osad na 100 km kw. Najmniejsze zagęszczenie osad występuje w obrębie terenów przygranicznych, szczegółnie południowych i południowo-zachodnich, gdzie spada poniże 2 osad/100 km kw.

 

sieć osadnicza, mapa gęstości sieci osadniczej, osadnictwo, ziemia sanocka, XVI w., XVII w., XVIII w., województwo ruskie, Błażowa, Jawornik Polski, Dynów, Dubiecko, Babice, Krosno, Brzozów, Dukla, Rymanów, Jaćmierz, Zarszyn, Mrzygłód, Sanok, Tyrawa Wołoska, Nowotaniec, Bukowisko, Lisko, Lesko, Baligród, Jaśliska, Lutowiska

 


MAPY POWSTAŁY NA PODSTAWIE:

Karta Dawnej Polski, Charzanowski W., 1:300 000

Europa w XVIII w. - www.mapire.eu

Arłamowscy E.K., 1974, Lustracja województwa ruskiego 1661-1665, część II, ziemia lwowska, IH PAN, Wrocław, Warszawa

Jabłonowski A., 1899, Atlas historyczny Rzeczypospolitej Polskiej. Ziemie ruskie Rzeczypospolitej, Akademia Umiejętności, Kraków

Gliwa A., 2013, Kraina upartych niepogód. Zniszczenia wojenne na obszarze ziemi przemyskiej w XVII wieku, TPN, Przemyśl

Makarski W., 1999, Nazwy miejscowości dawnej ziemi przemyskiej, TN KUL, Lublin

Hrabyk P., 1921, Ziemia przemyska i lwowska. Szkic historyczno-geograficzny z mapą, TPN, Przemyśl

Fastnacht A., 1962, Osadnictwo ziemi sanockiej w latach 1340-1650, Prace Wrocł. Tow. Nauk. Seria A, nr 84, Wrocław

Mapa Topograficzna Polski 1:100 000, WIG

Geoportal: www.mapy.geoportal.gov.pl

Zobacz najnowsze mapy